Ο χορός του Tango, συνυφασμένος με το πάθος και τον ερωτισμό, έκανε την εμφάνισή του στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη περί τα τέλη του 19ου αιώνα σαν ένα μείγμα ευρωπαϊκής, λατινοαμερικάνικης και αφρικάνικης μουσικής.
Το Argentine Tango αποτελεί τη μελοποίηση του πόνου, του ανεκπλήρωτου πόθου, του ανθρώπου δίχως πατρίδα. Η μελαγχολική μουσική του, με τους χαρακτηριστικούς ήχους του βιολιού και του "μπαντονεόν" (είδος ακορντεόν), έχει εμπνεύσει ποιητές, συγγραφείς και σκηνοθέτες. Γεννήθηκε και πρωτοχορεύτηκε στα σκοτεινά σοκάκια του Μπουένος 'Αιρες από άτομα που ανήκαν στο περιθώριο και τον υπόκοσμο και έγινε ο αγαπημένος χορός των φτωχών Αργεντίνων. Στις αρχές του 20ου αιώνα, χορευτές και ορχήστρες από το Μπουένος 'Αιρες ταξίδεψαν στην Ευρώπη και ο πρώτoς μαζικός ενθουσιασμός για το Tango έλαβε χώρα στο Παρίσι, ακολουθούμενο από το Λονδίνο, το Βερολίνο και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ το 1913 έφτασε και στην Νέα Υόρκη.
Αυτή η "εξαγόμενη" έκδοση του Tango είχε τροποποιηθεί ώστε να περιλαμβάνει λιγότερη σωματική επαφή μεταξύ του ζευγαριού, όμως εξακολουθούσε να σοκάρει αρκετούς όπως είχε κάνει παλαιότερα και το Waltz. Το 1922 δημιουργήθηκαν οι πρώτες προδιαγραφές για το Tango που περιόριζαν την επαφή και το "εξευγένιζαν", προσθέτοντας αυστηρότητα και συγκεκριμένα βήματα. 'Ετσι δημιουργήθηκε το Αγγλικό (Διεθνές) στυλ του Ballroom Tango, το οποίο μετέπειτα τροποποιήθηκε στις Η.Π.Α για να αποτελέσει κομμάτι της Αμερικάνικης τεχνοτροπίας χορού.
Σήμερα, το Ballroom Tango και το Argentine Tango αποτελούν δύο ξεχωριστές χορευτικές οντότητες με αρκετά διαφορετικό στυλ μουσικής. Το Ballroom Tango χαρακτηρίζεται από σχετικά απλές, αλλά αυστηρές και κοφτές κινήσεις, που το έχουν καθιερώσει ως βασικό χορό σε διεθνείς διαγωνισμούς Ballroom/Smooth χορού, ενώ το Argentine Tango διατηρεί την αρχική μορφή του Tango και διακρίνεται για την ελευθερία των κινήσεων και τη δραματική ομορφιά του.
Δημοφιλή τραγούδια Argentine Tango:
- "El Choclo"
- "Querer"
- "Santa Maria"
- "Total Disguise"
- "Por Una Cabeza"